Εν Δελφοίς Έψιλον! ΟΥΡΑΝΙΟΙ ΕΛ!

Παρακολουθούσα στον ANT1 μια καινούργια σειρά «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ», όπου η Μάρα Μεϊμαρίδη αφηγείται πραγματικές, ανεξήγητες και μεταφυσικές ιστορίες μυστηρίου, προσεγγίζοντας τα γεγονότα με αντικειμενικότητα.

Είχε την ιστορία μιας κοπέλας η οποία έβλεπε στα όνειρά της σκηνές από την προηγούμενη ζωή της, στην οποία είχε υποφέρει και είχε σκοτωθεί πριν κλείσει τα 18. Ήταν πολύ ρεαλιστικό και ενδιαφέρον και επιβεβαίωνε σε μεγάλο βαθμό πολλά από αυτά, που έχω διαβάσει κατά καιρούς για τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές...

Το θέμα της μετενσάρκωσης με έχει απασχολήσει αρκετά και διαβάζοντας σχετικά βιβλία και πληροφορίες σε δικτυακούς τόπους, συνάντησα πληροφορίες για μνήμες μικρών παιδιών από προηγούμενες ζωές και επίσης και για το φαινόμενο της μετενσάρκωσης μέσα στην ίδια οικογένεια.

Ένα site με αρκετές πληροφορίες για μικρά παιδάκια, που αυθόρμητα θυμόντουσαν στοιχεία από την προηγούμενη ζωή τους, είναι το: http://www.childpastlives.org

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, που οι αγνές αυτές ψυχούλες θυμόντουσαν πρόσωπα και γεγονότα από προηγούμενες ζωές, έτσι αυθόρμητα, χωρίς υπνώσεις και άλλες τέτοιες μεθόδους. Ίσως κάποιοι να μην συμφωνούν με τον όρο 'αγνές', αλλά για μένα όλα τα παιδάκια είναι αγνά και αθώα, ανεξαρτήτως του τι κάρμα 'κουβαλούν' από άλλες ζωές.

Αν έχετε διαβάσει κάτι σχετικό ή έχετε κάποια τέτοια εμπειρία, θα ήθελα να το συζητήσουμε.

Επίσης, με ενδιαφέρει πολύ το θέμα της μετενσάρκωσης μέσα στην ίδια οικογένεια.

Πιστεύω, ότι οι ψυχές ταξιδεύουν σε ομάδες και ότι στις διάφορες ενσαρκώσεις περιβάλλονται από άλλες ψυχές που έχουν ζήσει πάλι μαζί και τους δένει μια καρμική σχέση, αλλά νόμιζα ότι αυτό γινόταν σε κάποιο καινούργιο 'περιβάλλον' κάθε φορά και όχι μέσα στην ίδια οικογένεια. Από ότι φαίνεται όμως, όταν συντρέχουν κάποιοι σημαντικοί 'καρμικοί' λόγοι, μπορεί να ξαναγυρίσει μια ψυχή, ως νέο μέλος στην οικογένεια, που μόλις άφησε.

Για φανταστείτε, κάποιος αγαπημένος που έφυγε, να ξαναγυρίσει κοντά μας στο χαμόγελο ενός μωρού...

Το παρακάτω site περιέχει αρκετές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την μετενσάρκωση (χρησιμοποιεί και τον όρο μετεμψύχωση):

http://www.geocities.com/richard_holmes ... on/faq.htm

Περιέχει:
· επεξήγηση του όρου και άλλες σχετικές πληροφορίες,
· μεθόδους με τις οποίες μπορεί να 'θυμηθεί' κάποιος προηγούμενες ζωές,
· παραδείγματα επώνυμων και μη ανθρώπων, που είχαν αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές,
· εμπειρίες κάποιων ανθρώπων από προηγούμενες ζωές, που επηρεάζουν την τωρινή τους ζωή
· σημάδια στην τωρινή ζωή, που έχουν σχέση με πληγές από προηγούμενες ζωές,
· διαφορετικές απόψεις θρησκειών για το θέμα της μετενσάρκωσης και
· πλήθος άλλων στοιχείων,
καθώς και links σε άλλα σχετικά websites.

Αν το ότι είναι στα Αγγλικά, δεν αποτελεί πρόβλημα, πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να το επισκεφθεί κάποιος, που ενδιαφέρεται για το θέμα.

Υπάρχουν αρκετά σημεία στην Καινή Διαθήκη, που θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, ότι υπαινίσσονται μετενσάρκωση. Όπως, το σημείο που οι μαθητές ρωτούν τον Κύριο για κάποιον εκ γενετής τυφλό, αν η τύφλωσή του οφείλεται σε δική του αμαρτία ή αμαρτία των γονιών του. Πως θα μπορούσε ένα αγέννητο να έχει αμαρτήσει;

Αν και έχω βαθιά πίστη μέσα μου (πιστή όχι θρησκόληπτη), υπάρχουν πολλά πράγματα που μου δημιουργούν απορίες.

Όταν ρώτησα κάποτε τον παπά της ενορίας μας, για τις ψυχές των βρεφών. Μου είπε ότι η ψυχή γεννιέται κατά τη στιγμή της σύλληψης. Όμως, τότε όλα αυτά τα βρέφη που χάνονται μόλις γεννηθούν ή λίγα χρόνια μετά ή ακόμη και πριν γεννηθούν, τι ευκαιρία είχαν σε τούτη τη ζωή, αυτή τη μοναδική φορά που ενσαρκώθηκαν. Και προς τι, αυτή η ενσάρκωση;

Και έπειτα, γνωρίζουμε ότι ο κάθε άνθρωπος ‘κληρονομεί’ κάποια στοιχεία από τους γονείς τους (DNA) και ‘χτίζεται’ η προσωπικότητα του από τα ερεθίσματα που δέχεται από το περιβάλλον του. Τότε, αυτοί που γεννιόνται μέσα στη φτώχια, στον πόλεμο, στη μιζέρια ή ακόμη και αυτοί που κληρονομούν προβλήματα από τους γονείς τους, τι ευκαιρίες είχαν και γιατί έγινε εις βάρος τους τέτοια ‘αδικία’ σε σχέση με άλλους...

Για μένα ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ και δεν μπορεί Αυτός ο ευσπλαχνικός πατέρας να μην δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλα του τα πλάσματα, αν αυτά ήταν να ενσαρκωθούν μόνο μία φορά...

«Για μένα ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ και δε μπορεί Αυτός ο ευσπλαχνικός πατέρας να μη δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλα του τα πλάσματα, αν αυτά ήταν να ενσαρκωθούν μόνο μία φορά...»

Θυμήθηκα ένα πολύ όμορφο site, που είχα βρει και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας:

http://www.theinterviewwithgod.com

Θα μπορούσε ποτέ Αυτός ο ευσπλαχνικός Πατέρας, να μη δώσει ούτε καν την ευκαιρία σε κάποια από τα παιδιά του να μάθουν...

Θα συμφωνήσω μαζί σου Angel

Δεν θα μπορούσε ένας ευσπλαχνικός ΘΕΟΣ να έκανε κάτι τέτοιο.

Αλλά ακόμα και αν δεν δοθεί στα μικρά βρέθη η ευκαιρία να ζήσουν το ότι ήρθαν στην ζωή αυτό σημαίνει ότι κάνανε αυτό που έπρεπε να κάνουν και φύγανε.
Οχι την ώρα που το θέλουμε εμείς.... και εννοώ οι άνθρωποι αλλά όταν έπρεπε. Και αυτό δεν είναι δυνατόν να το γνωρίζουμε εμείς.
Μόνο ΕΝΑΣ μπορεί.

Αλλωστε αν το δούμε βαθύτερα αυτά τα βρέθη, αυτά τα παιδιά και όλοι αυτοί που πεθαίνουν νωρίς για μένα είναι τυχεροί....
Και δεν το λέω κάπως αλλά το εννοώ.
Τυχεροί γιατί δεν θα πονέσουν, τυχεροί γιατί δεν θα περάσουν όλα αυτά που δοκιμάζουν τον άνθρωπο.
Αλλά θα επιστρέψουν εκεί από όπου ξεκίνησαν. Και για μένα δεν είναι κακό αυτό για αυτά, κακό ή καλύτερα λυπηρό και τις περισσότερες φορές αβάσταχτο για όλους εμάς που μένουμε πίσω, εδώ σε αυτό τον χώρο.

Για μας είναι ο πόνος, η θλίψη και τα δάκρυα. Μερικές φορές μέσα από τον πόνο θυμόμαστε ή καλύτερα συνειδητοποιούμε τον σκοπό της ζωής μας.

Μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε, μέσα από τον πόνο διαμορφωνόμαστε.

Εγώ δεν θα έλεγα ότι έχω μνήμες από προηγούμενες ζωές μου.
Αλλά έχω στιγμές που νιώθω πράγματα σαν δεδομένα και ας μην τα βλέπουν οι άλλοι έτσι.

Νομίζω ότι δεν θα με ένοιαζε και πολύ κάτι τέτοιο.
Αλλωστε για μένα δεν είναι η ουσία για την ζωή μου αυτή.

Κάθε ψυχή που έρχεται στη γη, έχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, μία συγκεκριμένη αποστολή... Ανάλογα με το επίπεδο εξέλιξής της, επιλέγει το χρόνο που θα παραμείνει στη γη και τα μαθήματα που έχει να λάβει...

Υπάρχουν ψυχές που έχουν επιλέξει να φύγουν νωρίς, είτε γιατί έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους, είτε γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία ταρακουνούν ή προβληματίζουν τον περίγυρό τους...

Να βγει στην επιφάνεια η συμπόνια (το Συμπαντικό αυτό αίσθημα) και η Αγάπη...

Υπάρχουν, επίσης, ψυχές που έχουν επιλέξει να εξελιχθούν μέσα από τη θυσία. Έχει λεχθεί, από σοφούς δασκάλους, ότι η ψυχή μπορεί να εξελιχθεί μέσα από τη θυσία, την ανδρεία, την ταπεινοφροσύνη, την προσφορά προς το συνάνθρωπο κ.λ.π. Υπάρχουν ψυχές που διαλέγουν «απλές» ζωές» για την εξέλιξή τους, αλλά πολλές.... και άλλες πιο «δύσκολες», αλλά λίγες....

Λέγεται, ότι τα μωρά που γεννιούνται και πεθαίνουν νωρίς, είναι ψυχές που τερμάτισαν μόνες τους την προηγούμενη ζωή τους, πριν την καθορισμένη τους ώρα. Το χρονικό διάστημα, λοιπόν, που τους έμενε για να ζήσουν έρχονται και το «ισοφαρίζουν» σε μία επόμενη ενσάρκωση. Αυτό, μπορούμε να πούμε, ότι «βολεύει» το Σύμπαν, γιατί δεν υπάρχει καμία αιτία χωρίς αποτέλεσμα. Αν π.χ. για παράδειγμα υπάρχουν ψυχές που στο μάθημα της ζωής τους ήταν να βιώσουν το θάνατο ενός παιδιού, το Σύμπαν τις επιλέγει σαν γονείς της ψυχής εκείνης που έρχεται για να «συμπληρώσει» το χρόνο της προηγούμενης ενσάρκωσής της....

Υπάρχει απόλυτη λογική... στο Σύμπαν... γατί στο Σύμπαν... τίποτα δεν γίνεται τυχαία....

Η agelina έγραψε: «Αλλά ακόμα και αν δε δοθεί στα μικρά βρέφη η ευκαιρία να ζήσουν το ότι ήρθαν στην ζωή, αυτό σημαίνει ότι κάνανε αυτό που έπρεπε να κάνουν και φύγανε.»

Αυτό ακριβώς εννοώ και εγώ, ότι κάτι έπρεπε να μάθουν και ολοκλήρωσαν το συγκεκριμένο μάθημα σ’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, όπως ακριβώς το αναφέρει και η φίλη karma. Αυτό και πάλι μας επαναφέρει στο θέμα της μετενσάρκωσης, γιατί αλλιώς, τι να σκεφτούμε; Ότι σε αυτό το σύντομο διάστημα, ολοκλήρωσαν όλα τα μαθήματα που πρέπει να μάθουμε όλοι μας, για να μπορέσουμε να ανέβουμε σε υψηλότερα πνευματικά επίπεδα;

«Άλλωστε αν το δούμε βαθύτερα αυτά τα βρέφη, αυτά τα παιδιά και όλοι αυτοί που πεθαίνουν νωρίς για μένα είναι τυχεροί....»

Δεν έχεις και άδικο. Θυμάμαι κάποτε, που σε κάποια σχετική συζήτηση, μου είχαν πει άνθρωποι πιο ‘ψαγμένοι’ από εμένα, ότι αν εμείς οι άνθρωποι γνωρίζαμε την ομορφιά που υπάρχει εκεί πάνω, θα ψάχναμε όλοι για την ‘έξοδο’...

Από την άλλη όμως, πιστεύω ότι και η ζωή μας εδώ μπορεί να γίνει όμορφη. Στο χέρι μας είναι, να μην συμβιβαστούμε και να προσπαθήσουμε να διανύσουμε το δρόμο που πρέπει, με καθαρή καρδιά και σκέψεις αγάπης και συμπόνιας. Άλλωστε όπως λένε, περισσότερη σημασία έχει το ταξίδι προς την Ιθάκη...

Ούτε και εγώ φίλη agelina έχω αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές και ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Ίσως, να μην είμαι ακόμη έτοιμη για κάτι τέτοιο. Κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις που έχω περάσει στη ζωή μου, δε μπορώ να τις ξεπεράσω και απλώς έχω καταφέρει να τις απαλύνω και να μην κλαιω τόσο συχνά. Φαντάσου, αν μπορούσα να θυμηθώ δύσκολες καταστάσεις και από προηγούμενες ζωές...

Η karma έγραψε: «Υπάρχει απόλυτη λογική... στο Σύμπαν... γατί στο Σύμπαν... τίποτα δεν γίνεται τυχαία....»

Συμφωνώ απόλυτα. «Τα πάντα εν σοφία εποίησε»

Σχετικά με την μετενσάρκωση, έχω διαβάσει ότι στην Ινδία είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο, όπως επίσης και στους Εσκιμώους. Πιστεύω, ότι πιθανώς να είναι το ίδιο συνηθισμένο και σε άλλες κοινωνίες, μόνο που τα μέλη τους δεν είναι εξοικειωμένα με το φαινόμενο και αν έχουν κάποιες ενδείξεις, είτε τις παραβλέπουν, είτε τις αποσοβούν για να μην κατακριθούν και εξοστρακιστούν από τα υπόλοιπα μέλη.

Είχα διαβάσει κάποτε, ότι ο Benjamin Franklin έγραψε σε ηλικία 22 ετών τον εξής επικήδειο:
The Body of B. Franklin
Printer,
Like the Cover of an Old Book,
Its Contents Torn Out
And
Stripped of its Lettering and Gilding,
Lies Here
Food for Worms,
But the Work shall not be Lost,
For it Will as He Believed
Appear Once More
In a New and more Elegant Edition
Revised and Corrected
By the Author

Σε βιβλία που πραγματεύονται το θέμα των αυθόρμητων αναμνήσεων προηγούμενων ζωών από μικρά παιδιά, αναφέρονται διάφορες περιπτώσεις, όπου οι γονείς αδιαφορούσαν ή ακόμη και 'μάλωναν' τα παιδιά, που εξέφραζαν με κάποιο τρόπο τέτοιες αναμνήσεις, θεωρώντας το φαινόμενο, μη φυσιολογικό. Άλλωστε, σα φυσιολογικό 'norm' αποδεχόμαστε αυτό που συμφωνεί με τη γνώμη και τα πιστεύω της πλειοψηφίας και οτιδήποτε 'μειοψηφικό' χαρακτηρίζεται αφύσικο 'abnormal'. Αυτή η συμπεριφορά όμως των γονέων, σε κάποιες περιπτώσεις, δημιουργούσε προβλήματα στα παιδιά. Ενώ, σε άλλες περιπτώσεις που οι γονείς έδειξαν κατανόηση και ενδιαφέρον, και αν δεν γνώριζαν, έψαξαν για απαντήσεις, τα παιδιά είχαν πιο φυσιολογική πορεία και κάποια προβλήματα, που ίσως κουβαλούσαν από προηγούμενες ζωές, όπως φοβίες κλπ., μπόρεσαν να καταπολεμηθούν σε μικρή ηλικία και με αποτελεσματικό τρόπο.

Στο βιβλίο 'Old Souls' του Thomas Shroder, περιγράφονται πολλές περιπτώσεις τέτοιων αυθόρμητων αναμνήσεων από μικρά παιδιά, που μελετήθηκαν και καταγράφτηκαν από τον Ian Stevenson, ψυχίατρο, που ασχολήθηκε με αυτή τη μελέτη για περισσότερα από 35 χρόνια.

Όπως φαίνεται, σε περιπτώσεις που τα παιδάκια 'θυμούνται' προηγούμενες ζωές, αυτό συμβαίνει μέχρι την ηλικία των 5 ή 6 ετών και σπανίως σε μεγαλύτερες ηλικίες. Σε μεγαλύτερα παιδιά, που εκδηλώνουν ανεξήγητες φοβίες ή γνώσεις που δεν θα μπορούσαν να έχουν αποκτήσει στην τωρινή τους ενσάρκωση, συνήθως χρειάζεται ύπνωση, για να μπορέσουν να μελετηθούν οι περιπτώσεις και να εξαλειφθούν τα τυχόν προβλήματα.

Με έχει απασχολήσει αρκετά, το ότι ταξιδεύοντας από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, δεν μας επιτρέπεται να θυμόμαστε τις προηγούμενες ενσαρκώσεις μας και να επωφελούμαστε από όλη αυτή την γνώση και εμπειρία. Αλλά ψάχνοντας περισσότερο, κατάλαβα ότι η ψυχή μας έχει ήδη επωφεληθεί από όλα αυτά, για αυτό το λόγο άλλωστε και κάνει αυτά τα ταξίδια. Όμως, εμείς σαν άνθρωποι, το πιο πιθανό είναι, ότι δεν θα μπορούσαμε να αντέξουμε το 'ψυχολογικό βάρος', που θα μας δημιουργούσαν αυτές οι αναμνήσεις.

Αν πάρουμε για παράδειγμα την τωρινή μας ζωή, πιστεύω ότι τα νεότερα χρόνια μας είναι και τα πιο δημιουργικά. Ενώ αργότερα, οι αναμνήσεις από διάφορες εμπειρίες, κάποιες φοβίες και τύψεις που ίσως έχουν δημιουργηθεί, κάποιες επιλογές για τις οποίες έχουμε μετανιώσει ή αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν, αν είχαμε ακολουθήσει άλλο δρόμο, και άλλα πολλά, μας 'βαραίνουν'. Ναι μεν, μας έχουν δώσει γνώση και πείρα, στο πως να αντιμετωπίζουμε καλύτερα διάφορες καταστάσεις, αλλά κάπου έχουμε χάσει και τον ενθουσιασμό και αυθορμητισμό με τον οποίο 'ορμούσαμε' στη μάχη. Γι’ αυτό πιστεύω, ότι θα ήταν αδύνατο να 'κουβαλάμε' τα βιώματα τόσων προηγούμενων ζωών και να μπορούμε να ζούμε μια 'φυσιολογική' και δημιουργική ζωή, εκτός βέβαια και αν έχουμε ‘κατακτήσει’ ανώτερα επίπεδα πνευματικής καλλιέργειας και αντίληψης...

Έχετε αναρωτηθεί άραγε πως παιδιά μέσα στην ίδια οικογένεια με τα ίδια σχεδόν βιώματα, με τους ίδιους γονείς, με τα ίδια διαπαιδαγώγιση γίνονται πολλές φορές τόσο διαφορετικά μεταξύ τους;

Εννοώ αδέλφια μέσα στην ίδια οικογένεια... αναφέρομαι και στην δική μου οικογένεια που είμαστε 4 αδέλφια και όμως είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί με κάποια ίσως λίγα κοινά χαρακτηριστικά.

Για μένα αυτό είναι απόδειξη το πως η ψυχή ήρθε σε αυτή την ζωή με γνώση από προηγούμενες ενσωρκώσεις που δεν θυμάται ο νους αλλά αυτή γνωρίζει και οδηγεί με τον δικό της τρόπο την εξέλιξη της σε αυτή την ζωή.

Μέσα στην ίδια οικογένεια μου και σε ηλικία μικρή εγώ και η αδελφή μου που έχουμε μόνο ένα χρόνο διαφορά τραβήξαμε διαφορετικό δρόμο θα έλεγα, με τις επιλογές μας και τα λάθη μας και όμως είμασταν τόσο κοντά και το περιβάλλον μας ήταν το ίδιο.
Για όλα υπάρχει λόγος.
Και σίγουρα είναι για το καλό μας και ας μη το καταλαβαίνουμε.

Απο εμάς εξαρτάται τι επιλογές θα κάνουμε και η δύναμη της ψυχής μας είναι αυτή που θα μας βοηθήσει σε αυτές.
Γιατί οι επιλογές είναι διάφορες και αντιφατικές.

Φίλη agelina, συμφωνώ και εγώ μαζί σου. Είμαι σίγουρη, ότι αν και δε ‘θυμόμαστε’ συνειδητά, στο υποσυνείδητό μας βρίσκονται βιώματα και καταστάσεις από προηγούμενες ζωές, που επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας και τις προτιμήσεις μας...

Σχετικά με τα παιδάκια, που είναι ‘παλιές ψυχές’, σε κάποιο βιβλίο της Carol Bowman είχα διαβάσει, ότι μπορεί κάποιος να τα αναγνωρίσει από τα πολύ εκφραστικά μάτια, που σε παρακολουθούν με το βλέμμα, από όταν είναι ακόμη μωρά και σου δίνουν την αίσθηση ότι καταλαβαίνουν τι τους λες και επικοινωνούν μαζί σου.

Θυμήθηκα και κάτι αστείο, που μου λένε οι δικοί μου για όταν ήμουν μωρό. Δεν είχα σαραντίσει ακόμη, όταν κάποια μέρα πρόσεξαν ότι παρακολουθούσα τη γιαγιά μου να προσπαθεί να σκοτώσει μια μύγα. Έκανε διάφορες κωμικές προφανώς κινήσεις, όταν ξαφνικά έβαλα τα γέλια δυνατά (όπως κάνουν οι μεγάλοι – όχι απλά χαμόγελα ενός μωρού) και έμειναν όλοι άναυδοι. Δεν χρειάζεται να συμπληρώσω, ότι η γιαγιά μου προσπαθούσε να πείσει τη μητέρα μου, να φέρει παπά να με διαβάσει...

Επανερχόμενη στο θέμα, το βιβλίο περιέγραφε το πώς οι ερευνητές, ψυχοθεραπευτές, ψυχολόγοι και γενικά όσοι ασχολούνται με τέτοια θέματα, ξεχωρίζουν περιπτώσεις όπου τα παιδάκια πραγματικά θυμούνται «προηγούμενες ζωές» και δεν είναι περιπτώσεις φαντασίας, ή ακόμη και παραπλάνησης από γονείς, που έχουν καθοδηγήσει τα παιδιά να λένε ορισμένα πράγματα. Σε κάποιες περιπτώσεις, πολλοί υποστήριξαν μέχρι το ότι τα παιδιά είχαν καταληφθεί από κάποιο πονηρό πνεύμα, που έδινε τις πληροφορίες, αντί για τα ίδια τα παιδιά.

Τα βασικά που θυμάμαι, είναι ότι όταν πρόκειται για πραγματικές περιπτώσεις μετενσάρκωσης, τα παιδιά:

· Μιλούν με τόνο σοβαρό και χρησιμοποιούν εκφράσεις και κινήσεις, που θα χρησιμοποιούσε κάποιος ενήλικας, αλλά με την δική τους παιδική φωνή (όχι αλλαγμένη φωνή, ίσως από κάποιο πνεύμα).
· Επαναλαμβάνουν τις ιστορίες που λένε, με τα ίδια ακριβώς λόγια και δεν αλλάζουν τίποτα, όσος χρόνος και να έχει περάσει.
· Δίνουν λεπτομέρειες και απαντούν σε ερωτήσεις, χωρίς να σκέφτονται ιδιαίτερα και χωρίς να προσπαθούν να «μαντέψουν» απαντήσεις, για πράγματα που δεν θυμούνται.

Υπήρχε και κάτι άλλο σχετικά με τα μάτια, ότι δηλαδή όταν μας κάνουν μια ερώτηση και σκεφτόμαστε, σηκώνουμε τα μάτια και κοιτάμε ψηλά, αλλά όταν προσπαθούμε να θυμηθούμε κάτι πραγματικό, κοιτάμε πάνω-δεξιά (ή πάνω-αριστερά δεν θυμάμαι καλά), ενώ όταν προσπαθούμε να «επινοήσουμε» μια απάντηση, κοιτάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτός είναι ένας αυθόρμητος μηχανισμός, που δεν μπορούμε να τον κοντρολάρουμε και όσοι τον γνωρίζουν, μπορούν να ελέγχουν, αν ο συνομιλητής τους λεει ψέματα ή όχι (υπάρχει νομίζω και κάτι σχετικό σε ένα βιβλίο για επιτυχία στις επιχειρηματικές συναλλαγές, αναγνωρίζοντας τα ψέματα των συνομιλητών). Πάντως, ακόμη και με αυτή τη μέθοδο, επιβεβαίωσαν σε πολλές περιπτώσεις, ότι τα παιδιά προσπαθούσαν να θυμηθούν «πραγματικά γεγονότα» και όχι να «επινοήσουν» φανταστικά...

Σε πολλά σχετικά με την μετενσάρκωση άρθρα, έχω διαβάσει ότι μια ψυχή μπορεί να 'επιστρέψει' σε περισσότερα από ένα σώματα κατά τη διάρκεια της ίδιας ενσάρκωσης. Στο Θιβέτ πιστεύουν ότι διαφορετικές 'ιδιότητες' της ίδιας ψυχής μπορούν να ενσαρκωθούν συγχρόνως σε διαφορετικούς ανθρώπους.

Η ερευνήτρια Antonia Mills, λαμβάνοντας υπόψη της και τις μελέτες του Dr. Ian Stevenson, υποστηρίζει ότι κάποιες συνθήκες των διαφόρων ενσαρκώσεων προσαρμόζονται ανάλογα με τα πιστεύω της κάθε κοινωνίας, όπως για παράδειγμα το ότι η νέα ενσάρκωση μέσα στην ίδια οικογένεια, ή η αλλαγή του φύλου από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, συμβαίνουν πιο συχνά σε κοινωνίες που θεωρούν αυτές τις περιπτώσεις πιθανές να συμβούν.

Η ίδια ερευνήτρια υποστηρίζει, ότι οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής πιστεύουν, ότι καθώς ένα 'μέρος' της ψυχής μεταβαίνει από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, κάποιο άλλο 'μέρος' της παραμένει στον 'κόσμο των πνευμάτων'.

Παραπάνω στο ίδιο θέμα, έχω αναφερθεί στο κατά πόσο θα μπορούσε ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει το 'ψυχολογικό βάρος' από αναμνήσεις προηγούμενων ζωών. Σε πολλά sites που ασχολούνται με την μετενσάρκωση, ο 'μηχανισμός' αυτός της προστασίας ονομάζεται 'the merciful veil of oblivion', δηλαδή το ευεργετικό (λυτρωτικό) πέπλο της αμνησίας (έλλειψης συνειδητότητας). Αν κάποια μέλη του φόρουμ έχουν αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν να μας πουν κάποια πράγματα για τα συναισθήματα που τους δημιουργούν αυτές οι αναμνήσεις και αν 'δυσκολεύουν' κατά κάποιο τρόπο τη ζωή τους ή αντίθετα τους 'βοηθούν' να αντιμετωπίζουν τα πράγματα διαφορετικά...

Διαβάζοντας για τις αυθόρμητες αναμνήσεις και αναδρομές σε προηγούμενες ενσαρκώσεις, παρατήρησα ότι πολλές φορές οι αναμνήσεις δεν περιορίζονται στις εμπειρίες κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεων, αλλά και σε αναμνήσεις και εμπειρίες στα «μέσο-διαστήματα», δηλαδή στα χρονικά διαστήματα που μεσολαβούν από ενσάρκωση σε ενσάρκωση. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι που υποβάλλονταν σε ύπνωση περιέγραφαν πώς αποχώρισαν από το σώμα τους και πώς η ψυχή τους, συνοδευόμενη πολλές φορές από έναν 'οδηγό', επέστρεψε στην αγαπημένη τους 'ομάδα ψυχών', δηλαδή μια ομάδα ψυχών που συνήθως ενσαρκώνονται μαζί και βοηθούν η μια την άλλη να αποκτήσουν ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο. Άραγε, υπάρχουν κάποια μέλη του φόρουμ που να είχαν τέτοιες εμπειρίες;

Στο βιβλίο του Έμμετ Φοξ «Πνευματικό Ημερολόγιο» είχα διαβάσει, ότι σύμφωνα με το συμπαντικό νόμο, ότι κάνεις στους άλλους σε μια ζωή, θα το βιώσεις ο ίδιος στην επόμενη - το λεγόμενο κάρμα, αλλά όχι με την έννοια, έκανες κάτι κακό - θα τιμωρηθείς, αλλά με την έννοια δράση - αντίδραση, ότι σπείρεις θα θερίσεις.

Αν ισχύει το ότι η ψυχή ζει παράλληλα σε διαφορετικά σώματα, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο πολύπλοκα και θα μπορούσε ίσως να ισχύει, αν σε κάθε διαφορετική «τωρινή» ενσάρκωση, κάποιο «μέρος» της ψυχής αντιμετώπιζε κάποια συγκεκριμένα βιώματα από προηγούμενες ενσαρκώσεις, ενώ άλλο «μέρος» της ίδιας ψυχής, σε άλλη τωρινή ενσάρκωση, αντιμετώπιζε άλλα βιώματα από προηγούμενη ενσάρκωση...

Αγαπητή Angel θα ήθελα να πω το εξής...

έχουμε διαβάσει τόσες μα τόσες φορές θεωρήματα από επιστήμονες και ερευνητές και τόσες μα τόσες φορές οι ίδιοι ή άλλοι σαν αυτούς τα καταρίψανε και τα θεωρούν άχρηστες έννοιες...
Εγώ θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι κακό να διαβάζουμε, να ακούμε, να μαθαίνουμε αλλά όλα αυτά να περνάνε μέσα από φίλτρα τα δικά μας φίλτρα... τα δικά μας βιώματα, την δική μας εμπειρία και κρίση και να γίνονται μέρος της δικής μας αντίληψης...

Καλό είναι να μαθαίνουμε, να διαβάζουμε αλλά η σοφία θέλω να πιστεύω ότι έρχεται μέσα από εμάς και την δική μας κρίση...

Ακόμα και για την μετασνάρκωση όλα είναι θεωρητικά... θα έλεγα...
όλα υπόκεινται σε υποκειμενική κρίση... και αντίληψη... και ίσως δική του προσωπική εμπειρία...

Φίλη Agelina έχεις δίκιο, ότι όλα πρέπει να τα «φιλτράρουμε» και να καταλήγουμε σε συμπεράσματα βάση της δικής μας γνώσης, πείρας και πάνω από όλα κρίσης...

Πρόσφατα, συμμετείχα σε μια ακόμη συζήτηση για τη μετενσάρκωση και το κατά πόσο ισχύει ή όχι και ζήτησα από τους συνομιλητές μου (άνθρωποι του κλήρου) να μου εξηγήσουν κάποια πράγματα.

Συζητήσαμε για το ότι δε μπορώ να αποδεχθώ το γεγονός, ότι αν ζούμε μία και μοναδική φορά, κάποιοι από εμάς γεννιούνται με όλες τις προϋποθέσεις (υγεία, στοργική οικογένεια, οικονομική επιφάνεια, σε ειρηνική χώρα κλπ) και κάποιοι άλλοι γεννιούνται μες τον πόλεμο, τις κακουχίες, τη φτώχεια, ανάπηροι και με τόσα άλλα προβλήματα. Πως μπορώ να δεχθώ ότι ένας Ευσπλαχνικός Πατέρας, που είναι μόνο Αγάπη, δε θα έδινε τις ίδιες ευκαιρίες σε όλα του τα παιδιά...

Οι συνομιλητές μου υποστήριζαν, ότι όλα τα προβλήματα και οι κακουχίες είναι μαθήματα για τις ψυχές και διαλέγουν να έρθουν έτσι για να αγωνιστούν και να εξελιχθούν πνευματικά. Ως εδώ συμφωνώ απολύτως.

Όμως, ποιός διαλέγει ρώτησα το που και πως θα έρθει μια ψυχή και μου είπαν ότι αυτά είναι επιλογές της ίδιας της ψυχής, δεν τα επιβάλει ο Θεός. Ο Θεός μας έχει δώσει ελεύθερη βούληση και διαλέγουμε μόνοι μας το πως θα έρθουμε και την πορεία που θα ακολουθήσουμε.

Και η ψυχή ρώτησα από που έρχεται; Γεννιέται μου είπαν, τη στιγμή της σύλληψης. Άρα, απορώ εγώ τώρα, αφού γεννιέται εκείνη τη στιγμή, που ήδη έχουν διαμορφωθεί κάποιες από τις προϋποθέσεις (το που θα γεννηθεί, από ποιούς γονείς κλπ), τότε πως μιλάμε για επιλογή της ψυχής, αφού δεν προϋπήρχε της σύλληψης. Πότε διάλεξε το που και πως θα έρθει στον κόσμο αυτό;

Δεν ξέρω, αλλά η συζήτηση με προβλημάτισε ακόμη περισσότερο και μου γεννήθηκαν περισσότερες απορίες από πριν...